اثر کاسپاز 8 و داروی ap20187 بر القا مرگ سلولی برنامه ریزی شده در سلول های t-body حاوی نانوبادی و ژن ox40

درطی دهه گذشته، ایمونوتراپی یکی از محورهای توجه در درمان سرطان بوده است ودانشمندان امید فراوانی به درمان سرطان با این روش دارند. تولید سلول های t با مهندسی ژنتیکی tcr استراتژی از ایمونوتراپی می باشد. یکی از هدف های مهم مهندسی t سل ، ساخت انواع هدفمند شده علیه تومور با انتقال ژنتیکی گیرنده های ویژه آنتی ژنی می باشد. یکی از این روش ها گیرنده کایمریک می باشد ، رسپتورهای کایمریک (car) ویژگی آنتی ژنی و خصوصیات فعالیت t سل ها را در یک مولکول منفرد گردهم آورده است. در بین انواع رسپتورهای کایمریک ،گیرنده های سه بخشی که دارای موتیف های سیگنالینگ cd3? ، cd28 و 4-1bb یا ox40 هستند، به عنوان نسل سوم carها به حساب می آیند. آنتی بادی که تاکنون در کایمریک رسپتور مورد استفاده قرار گرفته بود، scfv از منشأ آنتی بادی مونوکلونال موشی می باشد. scfvبه جهت منشأ موشی، موجب پاسخ های ایمونولوژیکی می گردید. به منظور کاهش این مشکل از نانوبادی استفاده شده است، نانوبادی ها کوچکترین قطعه آنتی بادی است که همولوژی بسیاری با vh انسانی دارد و از قدرت ایمنی زایی اندکی برخوردار است. نانوبادی استفاده شده در این تحقیق قسمت متغییر زنجیره سنگین شتری علیه muc1 است.. سازه رسپتور کایمریکی که در آزمایشگاه ما ساخته شده دارای vhh-hing-cd28-cd3? می باشد. سلول های توموری به ندرت سیگنالهای کمک تحریکی را فراهم می کنند و گیرنده های کایمریکی که فقط از طریق cd3? فعال می شوند اینترفرون گاما آزاد می کنند.در این تحقیق به منظور بهبود گیرنده های کایمریک، اندودومن های سه بخشی حاوی قطعه کمک محرک ox40 که سیگنال فعالسازی t سل قوی و طولانی مدت را انتقال می دهد ساخته شد. پرایمرهای هم پوشان شامل 60% از ox40 را طراحی و سنتز کردیم و قطعه cd28-ox40-cd3? با روش soe pcr سنتز نموده و با قطعه cd28-cd3? در سازه vhh-hing-cd28-cd3? جایگزین نمودیم. سپس این سازه را به درون jurcat t سل ها ترانسفکت کرده و بعد از 24 ساعت عملکرد و میزان بیان آن با کیت il-2 و pcr و real time pcr اندازه گیری شد که نتایج موید آن است که عملکرد و بیان سازه دارای ox40 بیشترشده است. نتایج real time pcr نشان می دهد که سازه دارای ox40 علی رغم تفاوت در نوع hinge حدود 16 برابر نسبت به سازه فاقد ox40، افزایش بیان داشته است. با مقایسه میزان غلظت il-2 تولید شده در سلول های مختلف می بینیم که سلول jurkat حاوی سازه دارای ox40 نسبت به سلول حاوی سازه فاقد ox40 در هم کشتی با سلول mcf7 و t47dبه ترتیب 5 و 5/2 برابر il-2 بیشتری تولید می شود .کارآزمایی های بالینی نشان داده است که استفاده از سلول های t با قدرت تکثیر و واکنش بالا می تواند در فرد گیرنده ایجاد واکنش خودایمنی کند. به منظور فائق آمدن بر این مشکل می توان به درون t سل ها مکانیسم امنیتی یا فراخوانی را وارد کرد تا در صورت نیاز بتوان از پاسخ های t سل جلوگیری کند. سیستمی که در این تحقیق استفاده شد ، سیستم تنظیمی دایمریزاسیون القا پذیر بود که از ژن کاسپاز 8 به همراه fkbp’( mutated fkbp) استفاده شده بود و با افزودن داروی دایمریزاسیون ap20187) ( آپوپتوز القا می شود. ما درصد سلول های آپوپتوتیک را در ساعات 48،24،12و 72 با دستگاه فلو سایتومتری و mtt اندازه گیری کردیم که نتایج نشان دهنده موثر بودن وجود این وکتور می باشد.